ERDOĞAN KAYA (BİZİM AYNA)

 

                                            İYİLİKTE KÖTÜLÜKTE UNUTULMALIDIR

     Bu makalemin başlığını okuyunca; “ Seninki de laf mı iyilikte unutulmaz kötülükte unutulmaz “ diyenleri duyar gibiyim. Yazımın başlığındaki iyilik ve kötülüğü gören insan ile bunu yapanları ayırmak lazım. Eğer iyilik yaptı isen, bunu insanların başına kakmadan unutacaksın. Kötülük gördü isen bunu ömür boyu unutmayıp kin tutmayacaksın. Bunları sürekli yaşamak insanın dünyasını karartır.

      Bu iki konuyu ayrı ayrı ele alacak olursak, önce iyilik meselesini ele alalım. Günümüzde birisine iyilik yaptığımızda, çok kızdığımızda veya kendimize o insandan bir olumsuzluk gördüğümüzde, “yaptığım iyilik gözüne dizine dursun” demezmiyiz? Hemen başa kakmazmıyız? Yapılan iyiliğin karşılığını, iyilik yaptığımız insanın sürekli bizi gördüğünde saygı, hürmet ve hatta önümüzde eğilmesini bekleriz. Hâlbuki bunu Allah rızası için yapmalıyız. Bunun mükâfatını ahirette beklememiz gerekirken, bu dünyada bekliyoruz.

     Yabancı bir yazarın söylediği güzel sözde; “ Birinden iyilik gören kimse, bu iyiliği hiç unutmamalıdır. Birisine iyilik yapan ise, yaptığı iyiliği hiç hatırlamamalıdır” diyor. Bir başka atasözünde ise;

      “ Kötülük etmeden pişman etmenin en iyi şekli, iyilik etmektir.”

      İnsanlar iyilik edemiyorsa kötülüğe de yeltenmemelidir. İyilik her zaman iyi insanların hasletidir. Ama insanlardaki ene duygusu ise, karşılığında bir şeyler bekletir. Onu beklememek lazımdır. Bir iyiliği yapacaksın ve bunu sen yapmamış gibi unutacaksın. Bunu yapabilmek çok önemlidir.

     Peygamber (s.a.v.) iyilik yaptığı insanları görünce, kendisini gören o insanlar bir minnet duygusu ile kendisine karşı ezilip büzülen insanları görünce, onları ilk defa görüyormuş gibi davranarak bir ayrı değer verip onların onurlarını ayakaltına almazmış. Onların eğilmesini ve küçük düşmelerini istemezmiş. Buyurun bakalım bugünkü halimiz ile o dönemin bir kıyaslamasını yapalım.

    Hatta bazen üç kuruş yardım yaptığımız insanları elimizden gelse köle gibi kullanacağız. Sürekli karşımızda el pençe durmasını beklemiyor muyuz? O zaman yaptığımız hayrın bir hayrı kalıyor mu? İyiliği yaptıktan itibaren hiç yapmamış gibi bunu unutacağız.

      Kötülük gördüğümüzde ise bunu sürekli kafamızda tutup intikam duygusu şeklinde hatırlayıp durmayacağız. Bunu sürekli akılda tutmakta iyi bir şey değildir. Ağacın gövdesine giren kurdun, ağacı yiyip bitirdiği gibi husumette insanı yer bitirir. Unutup Allaha havale edip, hesabını ahirette görmeyi dilemek daha iyidir. Gördüğünüz kötülüğe kötülükle cevap vermeye çalışmakta o insanın seviyesine inmektir. Peki, o zaman bizim o insandan farkımız nedir?

      Diyeceksiniz ki, kötülük karşılıksız kalırsa, yapanın yanına kar kalır. Sonrada bunu sürekli tekrarlar. Siz onu Allah’a havale edin inanın belasını bulacaktır. Hiçbir kötülük huzuru mahşerde cezasız kalmayacaktır. Her kötülük cezasını görecektir. Bununla ilgili bir yaşanmış hadiseyi sizlere anlatayım;

      Bundan 27 sene evvel İstanbul’da olduğum bir dönemde rahmetli Ali ağabey diye bir büyüğümüz vardı, o bize anlatmıştı. Oda bu hadiseyi büyüklerinden duyduğunu ve ibretli olduğu için önemli demişti. Kendisi Karadenizli idi, yakın köylerinden biri eşkıya sürekli insanlara kötülük eder, zarar açarmış. Hatta bazı insanlara öyle zarar açar ki, bazı hane sahiplerine tecavüz edermiş. Ama herkes korktuğu için korkusundan bir şey yapamadığı gibi şikâyette edemezmiş.

      Yine bir gün kimsesiz bir kadının evine girip, kadına tecavüz etmiş. Kadın çığlık atınca kadını yaralamış. Sonra bu eşkıya kaçmış, kadın korku ile çevreye bunu anlatmış. Konu karakola intikal edince, adam yakalanmamak için ormanlığa kaçmış. Ormanda gecelerken, bir kayanın altına saklanıyor.

      Gece müthiş bir fırtına ve rüzgâr. Karanlıkta yuvarlanan bir kaya eşkıyanın kafasına düşer. Eşkıya orada ölür. Sonra bunun ölüsünü aç kurtlar paylaşır. Arayan jandarma eşkıyanın barçalanmış belirsiz yerlerini bulur. Kendisini üzerindeki elbiseden tanırlar. Dolayısı ile kimseye ikinci bir belası bulaşmadan cezasını Allahtan bulur.

      Görüldüğü üzere hiçbir kötülük cezasız kalmaz. Kimisi cezasını bu dünyada, kimisi ise ahirette görür.  Bazen öyle bir bela ile musibete duçar olur ki onunla uğraşacağım diye, herkesi unutur.

      Biraz zor ama iyiliği de kötülüğü de unutmak insanlığın en güzel hasletlerindendir. Bunu başarabiliyorsak ne mutlu bizlere.